Vrouwenwielrennen komt steeds vaker in de picture. We kennen ondertussen allemaal Lotte Kopecky, Annemiek van Vleuten, Jolanda Neff, Jolien D'hoore, Jesse Vandenbulcke, Anna van der Breggen, ... Stuk voor stuk inspirerende dames! Maar niet alle inspirerende verhalen halen het podium na een koers. Sommige verhalen hebben zelfs geen podium nodig. We zijn ervan overtuigd dat iedere dame op de fiets een uniek verhaal heeft. En net die verhalen delen we graag met jullie.
In de spotlight - Inge Van Moere -
Weg/ Gravel/ Mountainbike?
Het liefst fiets ik op de weg. Ik heb wel een mountainbike in de garage staan, maar die gebruik ik als stadsfiets.
Hoe en wanneer ben je beginnen fietsen?
Ik fiets nog maar anderhalf jaar met de koersfiets. Na mijn echtscheiding leerde ik drie jaar geleden mijn vriend, Sven, kennen. Hij reed zelf recreatief bij een club in Hasselt.Zelf had ik nooit echt vaak gefietst, want als tiener hield ik veel meer van atletiek (400 meter hordelopen) en later toen ik begon te werken van recreatief voetbal. Maar van zodra ik voor ’t eerst zwanger werd, stopte ik volledig met sporten en intussen waren we 4 zwangerschappen en achttien jaar later en werd het tijd om terug wat actief te worden. In eerste instantie kocht Sven een mountainbike zodat we samen wat konden fietsen, maar al gauw begon hij te vertellen over hoe leuk het was om met de koersfiets te rijden. Anderhalf jaar geleden heb ik me dan een basismodelletje aangeschaft omdat ik eerst wilde nagaan of de koersfiets en de bijhorende klikpedalen wel iets voor mij was. We begonnen heel voorzichtig met ritjes van 20 – 30 km, maar al snel werden dit toertjes van 50 tot 70 km.
Wat betekent fietsen voor jou in je leven?
Ik had nooit verwacht dat ik zo snel de fietsmicrobe zou te pakken krijgen. Ik ben gestart met het idee “we zien wel...” en zag samen fietsen eerder als een manier dat Sven me kon verplichten om eens iets van lichaamsbeweging te doen in plaats van enkel mijn werk, het huishouden en de zorg voor de kinderen. Maar toen we midden juni een fietsongeval hadden en daardoor een aantal maanden niet meer konden fietsen, heb ik gemerkt dat ik mijn wekelijks tripje echt miste. Intussen zitten we terug regelmatig op de fiets en ik heb enkele weken geleden een nieuwe koersfiets gekocht. Eentje die sneller gaat en waarmee ik toch makkelijker een helling zal opraken. Ik heb er nu al enkele keren mee gereden en heb nu nog meer zin dan tevoren.
Ik had nooit verwacht dat ik zo snel de fietsmicrobe zou te pakken krijgen. Ik ben gestart met het idee “we zien wel...”
Heb je ooit al eens gedacht ‘nu hang ik mijn fiets aan de haak’?
Ik heb inspanningsastma en een vrij zware vorm van allergie. Van zodra ik een helling oprijd, gaat mijn ademhaling moeizamer. Als ik dan maar amper vooruit raak, dan stel ik mezelf de vraag “En waarom doe je dit?”. Maar van zodra ik boven ben, recupereer ik wel vrij snel en kan ik er terug volop van genieten. Ik denk dat de kans dus erg klein zal zijn dat ik zal stoppen met fietsen. Integendeel, ik ga proberen om net een betere balans te vinden tussen werk en privé, zodat ik het vaker kan doen.
Wat is tot nu toe je mooiste herinnering op de fiets?
Aangezien ik nog niet zolang fiets, zijn de herinneringen natuurlijk beperkt. Maar één van de leukste momenten was om samen met Sven en zijn papa een tochtje te maken. Het feit dat ook zijn ouders me aanmoedigen om dit te blijven doen, is heel fijn.
Heb je nog bepaalde dromen die je wil waarmaken op de fiets?
Ik hoop dat er een moment komt, dan ik vlotjes wat hellingen kan nemen, zonder telkens te “sterven”. Ik zou ook heel graag tegen volgende zomer met de fiets van thuis tot bij mijn mama en langs het graf van mijn papa in Brugge rijden. Daarvoor zal nog heel wat moeten getraind worden, maar een doel voor ogen hebben, kan me misschien wel helpen om tijdens de winter mijn conditie te onderhouden.
Inge Van Moere
Verder lezen?
Deze pagina is exclusief voor onze A Bloc Members!
Vrouwenwielrennen komt steeds vaker in de picture. We kennen ondertussen allemaal Lotte Kopecky, Annemiek van Vleuten, Jolanda Neff, Jolien D'hoore, Jesse Vandenbulcke, Anna van der Breggen, ... Stuk voor stuk inspirerende dames! Maar niet alle inspirerende verhalen halen het podium na een koers. Sommige verhalen hebben zelfs geen podium nodig. We zijn ervan overtuigd dat iedere dame op de fiets een uniek verhaal heeft. En net die verhalen delen we graag met jullie.
In de spotlight - Inge Van Moere -
Weg/ Gravel/ Mountainbike?
Het liefst fiets ik op de weg. Ik heb wel een mountainbike in de garage staan, maar die gebruik ik als stadsfiets.
Hoe en wanneer ben je beginnen fietsen?
Ik fiets nog maar anderhalf jaar met de koersfiets. Na mijn echtscheiding leerde ik drie jaar geleden mijn vriend, Sven, kennen. Hij reed zelf recreatief bij een club in Hasselt.Zelf had ik nooit echt vaak gefietst, want als tiener hield ik veel meer van atletiek (400 meter hordelopen) en later toen ik begon te werken van recreatief voetbal. Maar van zodra ik voor ’t eerst zwanger werd, stopte ik volledig met sporten en intussen waren we 4 zwangerschappen en achttien jaar later en werd het tijd om terug wat actief te worden. In eerste instantie kocht Sven een mountainbike zodat we samen wat konden fietsen, maar al gauw begon hij te vertellen over hoe leuk het was om met de koersfiets te rijden. Anderhalf jaar geleden heb ik me dan een basismodelletje aangeschaft omdat ik eerst wilde nagaan of de koersfiets en de bijhorende klikpedalen wel iets voor mij was. We begonnen heel voorzichtig met ritjes van 20 – 30 km, maar al snel werden dit toertjes van 50 tot 70 km.
Wat betekent fietsen voor jou in je leven?
Ik had nooit verwacht dat ik zo snel de fietsmicrobe zou te pakken krijgen. Ik ben gestart met het idee “we zien wel...” en zag samen fietsen eerder als een manier dat Sven me kon verplichten om eens iets van lichaamsbeweging te doen in plaats van enkel mijn werk, het huishouden en de zorg voor de kinderen. Maar toen we midden juni een fietsongeval hadden en daardoor een aantal maanden niet meer konden fietsen, heb ik gemerkt dat ik mijn wekelijks tripje echt miste. Intussen zitten we terug regelmatig op de fiets en ik heb enkele weken geleden een nieuwe koersfiets gekocht. Eentje die sneller gaat en waarmee ik toch makkelijker een helling zal opraken. Ik heb er nu al enkele keren mee gereden en heb nu nog meer zin dan tevoren.
Ik had nooit verwacht dat ik zo snel de fietsmicrobe zou te pakken krijgen. Ik ben gestart met het idee “we zien wel...”
Heb je ooit al eens gedacht ‘nu hang ik mijn fiets aan de haak’?
Ik heb inspanningsastma en een vrij zware vorm van allergie. Van zodra ik een helling oprijd, gaat mijn ademhaling moeizamer. Als ik dan maar amper vooruit raak, dan stel ik mezelf de vraag “En waarom doe je dit?”. Maar van zodra ik boven ben, recupereer ik wel vrij snel en kan ik er terug volop van genieten. Ik denk dat de kans dus erg klein zal zijn dat ik zal stoppen met fietsen. Integendeel, ik ga proberen om net een betere balans te vinden tussen werk en privé, zodat ik het vaker kan doen.
Wat is tot nu toe je mooiste herinnering op de fiets?
Aangezien ik nog niet zolang fiets, zijn de herinneringen natuurlijk beperkt. Maar één van de leukste momenten was om samen met Sven en zijn papa een tochtje te maken. Het feit dat ook zijn ouders me aanmoedigen om dit te blijven doen, is heel fijn.
Heb je nog bepaalde dromen die je wil waarmaken op de fiets?
Ik hoop dat er een moment komt, dan ik vlotjes wat hellingen kan nemen, zonder telkens te “sterven”. Ik zou ook heel graag tegen volgende zomer met de fiets van thuis tot bij mijn mama en langs het graf van mijn papa in Brugge rijden. Daarvoor zal nog heel wat moeten getraind worden, maar een doel voor ogen hebben, kan me misschien wel helpen om tijdens de winter mijn conditie te onderhouden.
Inge Van Moere
